Saturday, 19 June 2021

પ્રેમ, આકર્ષણ, આધુનિકતા અને આપણે,,,

 

 પ્રેમ, આકર્ષણ, આધુનિકતા અને આપણે,,,

 

 Be modern by thoughts, not only by clothes and so on!!!

 

કોલેજમાં એક દિવસ એક વાલી પોતાની દીકરીને શોધતા શોધતા આવે છે, દીકરીના પિતાજી બોલવાનું શરુ કરે છે, કાલે કોલેજ આવી હતી, પછી ઘરે નથી આવી. બધે તપાસ કરી લીધી, પણ કોઈ સમાચાર નથી. તેનો મોબાઈલ પણ સ્વીચ-ઓફ આવે છે. વચ્ચે તેની માતા બોલે છે, કીધા વિના આજ સુધી ક્યાય નથી ગઈ. બહુ ડાહી છે, મારી છોકરી! આચાર્ય સાહેબ તમને ખબર હોય તો કહોને, એટલું બોલતાં બોલતાં તો પિતાની આંખોમાં આંસુ આવી જાય છે. કોલેજના કેમેરા બતાવે છે કે છોકરી ગઈકાલે આવી હતી, પણ આવીને તરત જતી રહી હતી. આવાનો અને જાવાનો વિડીયો છોકરીના માતા-પિતાએ જોયો. કોલેજના સોફ્ટવેરમાંથી તેનો રેકોર્ડ કાઢ્યો, એકદમ નિયમિત છોકરી, ભણવામાં પણ હોંશિયાર!  વિડીયો જોઇને પિતાજીએ આગળ વાત કહી, તેની સગાઇ પણ થઇ ગઈ છે, છોકરો સૈનિક છે. મોબાઈલમાં તેની સાથે વાત પણ કરે છે. એ છોકરા એ મોબાઈલ લઇ દીધો છે. અમને કહ્યા વિના ડેલી બહાર પગ નાં મુકનાર ક્યા જતી રહી? કોલેજમાં પૂછપરછ પતાવી તેઓ ભારે હૃદયે ઘરે જાય છે. બીજા દિવસે તેના ગામની છોકરીઓ સમાચાર લાવે છે, એ તો રોજ જેની રિક્ષામા આવતી હતી એ ભાઈ સાથે ભાગી ગઈ છે. તેના માતા-પિતા બહુ રડતા હતા.

   છોકરીની ઉંમર ૨૦ વર્ષ અને પેલા રિક્ષા-ડ્રાઈવરની ઉંમર ૪૦ વર્ષ!  ઘડીક તો આ સમાચાર સંભાળીને આંચકો લાગ્યો! આટલી હોંશિયાર છોકરી અને એ પણ વ્યવસ્થિત જગ્યાએ સેટલ થયેલી છોકરી એ આવું શા માટે કર્યું? તેના પિતાની રડતી આંખો આજે પણ નજર સામે છે!

   બીજો કિસ્સો ૧૯ વર્ષની એક છોકરીનો, જે ૩૯ વર્ષના એક ભાઈ સાથે ભાગી ગઈ, એ ભાઈ પરણેલા હતાં અને તેને બે સંતાનો પણ હતા! તેના માતા-પિતા પણ આમ જ તેને શોધતા ફરી રહ્યા હતાં.

   આવા કિસ્સાઓ આપણે લગભગ રોજ સાંભળતા હોઈએ છીએ. આમ તો પ્રેમની કોઈ ઉંમર નથી હોતી, પણ આકર્ષણની એક ઉંમર જરૂર હોય છે. અને આ ઉંમરે છોકરીઓની ભૂલો સૌથી વધુ તેઓની જિંદગીને અસર કરતી હોય છે. છોકરાઓ પણ આવી ભૂલો કરતાં હોય છે, પણ તેઓની ભૂલો સમાજમાં બહુ ચર્ચાતી નથી! જયારે દીકરીઓ આવું કરે તો કુટુંબની આબરૂ સમાજમાં ચર્ચાઈ જતી હોય છે. અને એના કરતાં પણ વધુ એ બાબતો દીકરીઓના જીવનને કાયમ નડતી રહે છે. સાચા સ્ત્રી-શશક્તિકરણની જરૂર અહી જ આવા કિસ્સાઓમાં હોય છે, હવે તમને થશે એમાં ક્યાં સ્ત્રી-શશક્તિકરણ આવ્યું? દીકરીઓને આ રસ્તે ના જવાનું સમજાવીને. દીકરીઓને કહીએ કે જીવન-સાથી પસંદ કરવાની પણ એક ઉંમર હોય છે. અને એ પસંદ કરતી વખતે પણ કેટલીક કાળજીઓ રાખવાની હોય છે. માત્ર મોબાઈલ માટે કે થોડીક જરુરીયાતો પૂરી થાય એટલા માટે કોઈ-પણ ઉંમરના પુરુષ સાથે આકર્ષણ થઇ જવું જોઈએ નહિ. આવા સંબંધો ક્યારેય સારા પરિણામો આપતા  નથી. પેલા કિસ્સામાં છોકરી ઘરે પાછી આવી ગઈ છે. અને તેની સગાઇ પણ તૂટી ગઈ છે. હવે તમે જ કહો કોણ તેનો હાથ પકડશે? અને આ બધામાં માતા-પિતાનો શું દોષ? આપણો સમાજ પડેલાને ટેકો આપવામાં નહી, પણ ટીકા કરવામાં જ માને છે.  ઉંમરનો વધુ પડતો ગેપ સંબંધોમાં ક્યારેય સંવાદિતતા લાવી શકતો નથી. આકર્ષણથી બંધાયેલો સંબંધ ઝાઝું ટકતો નથી. ટીન-એજમાં કરેલી ભૂલોના પડઘા આખી જિંદગી પુનરાવર્તિત થતાં રહે છે.

   એક દિવસ ક્લાસમાં આ વાતની ચર્ચાઓ થતી હતી, ત્યારે એક છોકરીએ કહ્યું, મેમ પણ ગામડામાં માતા-પિતા દીકરીઓની જરૂરીયાતોને મહત્વ આપતા જ નથી, ને પરિણામે દીકરીઓ એ જરૂરિયાતો પુરી કરવા ગમે તેની સાથે સંબંધ બાંધી દેતી હોય છે. હવે વિચારવાનો સમય માતા-પિતાનો છે, શા માટે તેઓ દીકરા-દીકરી નાં ઉછેરમાં આવો ભેદ-ભાવ રાખે છે? દીકરાને મોબાઈલ આપવાનો, તેણે ભણાવવા પૈસા ખર્ચવાના, દીકરાની જરૂરિયાતો પૂરી કરવા દીકરીઓને એ જરૂરિયાતોથી દુર રાખવાની! જરૂરીયાતોના મોહમાંથી તો મોટા-મોટા માણસો પણ છૂટી શકતા નથી, તો આ ટીન-એજર...... ઘણી છોકરીઓ તો ત્યાં સુધી કહે છે કે અમારા-માતા-પિતા ને એ પણ ખબર નથી હોતી કે અમે કઈ કોલેજમાં ભણીએ છીએ અને અમારે શું બનવું છે? અમારી ઈચ્છાઓને કોઈ જ અવકાશ મળતો નથી. અમારા ભાઈઓ ભણવામાં અમારા કરતાં નબળા હોય છતાં તેઓને ભણવાની સારી સગવડો મળે છે, જયારે અમને મળતી નથી.

  જરૂરીયાતોની પૂર્તિનો અભાવ દીકરીઓને ઝડપથી કોઈ અન્ય પુરુષ તરફ ખેંચી જાય છે. અને જે પુરુષો સ્ત્રીઓની આ રગ પારખી જાય છે, તેઓ આ બાબતનો ફાયદો ઉઠાવતા રહે છે. આવા સંબંધો દીકરીઓના જીવનમાં ઝંઝાવાત લાવી દેતા હોય છે. અને ઝંઝાવાત બાદનું જીવન દીકરીઓ માટે અઘરું બની રહે છે. જરૂરિયાતો માટે કોઈ સાથે સંબંધ બાંધી લેવો જિંદગી માટે બહુ હાનીકારક સાબિત થતો હોય છે. એમાં પણ હવે તો ઇલેક્ટ્રોનિક ગેઝેટ્સ એટલા બધા છે કે તમારી એક ભુલ વાયરલ પણ થઇ શકે છે અને તેને લીધે તમારે જીવન ગુમાવવાનો વારો પણ આવી શકે છે!  વળી આપણા દેશમાં માતા-પિતા સંતાનોના મિત્ર બનવાનું ભૂલી જ જતાં હોય છે, જેથી ક્યારેક આવી કોઈ ભુલ થઇ જાય તો તેઓ તેના વિષે માતા-પિતા સાથે ચર્ચા પણ કરતાં નથી. આવા સંજોગોમાં માતા-પિતા કા તો દીકરીઓ સાથે સંબંધ તોડી દેતાં હોય છે અથવા તો દીકરીઓને ઓનર-કિલિંગનાં નામે મારી પણ નાખતાં હોય છે.

દીકરીઓની ભૂલોને સ્વીકારી લ્યો, એ અણ-સમજુ હોય છે, માતા-પિતા થોડા અણ-સમજુ હોય છે!  એને પણ પાછા ફરવાનો મોકો આપતાં રહીએ. અને દીકરીઓ માટે એટલું જ કહેવાનું કે જીવન-સાથી પસંદ કરતાં સમયે હૃદયની સાથે સાથે મગજને પણ તસ્દી આપવી. માત્ર જરૂરીયાતોની પૂર્તિ એ પ્રેમ નથી. તમારા માતા-પિતાએ તમારા પર મુકેલા વિશ્વાસને જાળવી રાખો. કોઈ પરણેલા પુરુષને જીવનસાથી તરીકે પસંદ નાં કરો. ભાગી જવું એ કોઇપણ સમસ્યાનો ઉકેલ ક્યારેય નથી. જીવન-સાથી પસંદ કરતી વખતે કોમન-સેન્સનો ઉપયોગ કરવો. પેકિંગ આકર્ષક હોય એટલે અંદરની વસ્તુ સારી જ હશે, એવું માનવું ભૂલ-ભરેલું છે. જીવનને ગુણવત્તા-સભર બનાવવા સંબંધોમાં ગુણવત્તા હોવી જરૂરી છે. દીકરીઓ સાથે સમગ્ર કુટુંબની આબરૂ જોડાયેલી હોય છે. કોઈપણ સાથે જોડાતા પહેલા આટલું યાદ રાખીએ!

  આખી જીંદગી જેની સાથે જીવવાની છે, એ વ્યક્તિને માત્ર ઓળખતા નહી, પણ પારખતાં પણ શીખીએ. કોઈ થોડી ચોકલેટ્સ લાવી દે કે લેટેસ્ટ ફેશનના કપડાં લાવી દે, એટલે એની પાછળ બાકીના સંબંધોને ભૂલી જવા તમને કેટલું યોગ્ય લાગે છે? જરૂર વિચારજો.

 વળી આજ-કાલ ‘લવ-જેહાદ’ વાળા પણ સક્રિય છે!  આવા સંજોગોમાં તો આપણે ખાસ સજાગ રહેવાનું છે. 

 

Friday, 18 June 2021

ટ્રોલ થવું જરૂરી છે? આજે આ જ ટ્રેન્ડમાં છે!

 

ટ્રોલ થવું જરૂરી છે? આજે આ જ ટ્રેન્ડમાં છે!

you can troll me, but for that you have to read my thoughts, see my photoes and look at my posts 

  ગઈકાલે એક છાપાના એડીટરને લેખ લખવા બાબતે મળવા ગયેલાં. તેમની સાથે લેખ બાબતે વાત થઇ, તેમણે કહ્યું આજકાલ પારુલ ખોખર કરીને એક કવીયીત્રી એ લખેલી કવિતા ટ્વીટર પર બહુ ટ્રોલ થઇ રહી છે, તમે વાંચી છે. મેં કહ્યું નાં! તેમણે કહ્યું આજકાલ એ કવિતા બહુ વંચાય છે, ઘણા લોકોએ આ બાબતે તેમને અપશબ્દો પણ કહ્યા છે! હું મારો આ લેખ પૂરો કરીશ એ પહેલા તમારામાંથી ઘણા એ ગૂગલ પર આ બહેનને અને તેની કવિતાને સર્ચ કરી જ લીધા હશે. શું છે? એ કવિતામાં એવું તો!  એ તો તમે વાંચીને સમજી લે જો. હકીકત તો એ છે કે કોઈ વાતનો વિરોધ કરવા કે વખાણવા માટે પણ એને વાંચવી અને જાણવી તો પડે જ છે ને! વેલ હું તો તમને બધાને એ પુંછવા માંગુ છું કે શું કોઈ ટ્રોલ થાય જે કશું વાયરલ થાય તો જ આપણું ધ્યાન તેના પર જાય? એ ટ્રોલ થયું એટલે સારું? કે પછી સારું છે એટલે ટ્રોલ થયું? જો કે આજકાલ તો અપશબ્દો વધુ ટ્રોલ થતાં હોય છે. કદાચ આપણે બધા સોસીયલ મીડિયાની લ્હાયમાં સારા/સાચા કે ખરાબ/ખોટાનું વિવેકભાન ભૂલી ગયા છીએ. પોસ્ટ કરતા રહેવું એ જાણે આપણા સૌના જીવનનો અભિન્ન હિસ્સો બની રહી ગયું છે. કમેંટ,શેર,લાઇક વગેરે જાણે આપણા સૌના જીવનના માપદંડો બની રહી ગયા છે. સારા સારા લેખકો કે સેલીબ્રેટીઓ પણ આમાંથી બાકાત નથી રહી શક્યા. ટ્રેન્ડમાં રહેવાનો આ કેવો શોખ?

           કોઈ લેખક જયારે કશું લખે છે, એ તેના વિચારોની અભિવ્યક્તિ હોય છે. તે કોઈપણ મુદ્દે શું વિચારે છે? એ લખવાનો તેને પુરેપુરો હક છે. વળી આપણો દેશ તો લોકશાહી દેશ છે. બધાને વિચારોની અને વાણીની સ્વતંત્રતા મળેલી છે. પણ મિત્રો એ સ્વતંત્રતા સાથે જવાબદારી પણ ઉભી થતી હોય છે. અને એ જવાબદારીમાંથી કોઈ લેખક છૂટી શકે નહી. જયારે કોઈના શબ્દોની પ્રજા પર કે દેશના ભવિષ્ય પર અસરો ઉદ્-ભવતી હોય ત્યારે તો એ શબ્દો ખાસ સમજીને,વિચારીને લખાવવા જોઈએ. કોઇપણ દેશ ક્યારેય શબ્દો થકી ચાલતો નથી, પ્રજા થકી ચાલે છે. અને પ્રજા જ જો પોતાની રીતે જીવવા ઈચ્છતી હોય તો?

   આજે પણ લોકોને માસ્ક પહેરવાનું સમજાવવા પડે છે, કેટલાયે એવા લોકો છે, જેમણે દવાઓ, ઇન્જેકશનો, હોસ્પીટલના બેડ, વગેરે વગેરે એડવાન્સમાં ખરીદી લીધા છે. ઇન્જેકશનો,દવાઓના કાળા-બજાર હજી ચાલી રહ્યા છે. ઘણાને હજી વેક્સીન લેવા માટે સમજાવવા પડે છે. ગામડાઓમાં હજી લોકો એવું માની રહ્યા છે કે દેશની વસ્તી ઘટાડવા વેક્સીન આપવામાં આવી રહી છે. વેક્સીન પહોંચે એ પહેલા તેની આડ-અસરો પહોંચી ગઈ છે! ઘણા ભણેલા લોકો પણ વેકસીન લેવા તૈયાર નથી! ઘણા માતા-પિતાને બાળકોના જીવન કરતા વધુ ચિંતા તેઓના શિક્ષણની છે! હજી છાનાં-ખૂણે ઘણા બધા કલાસીસ ચાલુ છે. પ્રજા તરીકે આપણે ક્યાં છીએ? જેટલો સમય આપણે કોઈને ટ્રોલ કરવામાં વિતાવીએ છીએ, એટલો સમય પ્રજા તરીકે દેશને મદદરૂપ થવામાં વીતાવીશું તો મને લાગે છે. થર્ડ વેવને રોકી શકીશું.

 લખવું બહુ સરળ છે, આટલા વિશાળ દેશનો વહીવટ કોઈપણ માટે અઘરો છે. કોઈ ગંગામાં શબ ફેંકી આવે એના માટે સરકાર જવાબદાર છે? દોડતા શાંતિ-રથો માટે શું માત્ર સરકાર જ જવાબદાર છે? ઓક્સીજનના બાટલાની અછત માટે પણ શું માત્ર સરકાર જ જવાબદાર છે? આપણા સ્વજનો આપણને છોડીને જતાં રહ્યા એટલા માટે પણ શું સરકાર જ જવાબદાર છે? સરકારનો વાંક છે, પણ આપણે શું ઓછા જવાબદાર છીએ?

લગ્નોમાં દોડ્યા, આપણે સીમંતો અને જન્મ-દિવસો પણ ઉજવ્યા,

 તેઓ નાચ્યા જીત પર અને આપણે લગ્નના વરઘોડામાં!

મત પાછળ તેમણે આપણને દોડાવ્યા, પણ આપણે દોડ્યા શું કામ?

સંતાનોના જીવન કરતાં પણ વધુ આપણને તેઓનું શિક્ષણ જરૂરી લાગે છે!

તેમણે ફી ભરવાનું કહ્યું, પણ આપણે ભરી શું કામ?

વિકાસ અંગેના પ્રવચનો સાંભળવા દોડ્યા આપણે,

પણ આપણે આપણો વિકાસ સમજયા જ નહી શું કામ?

ઠોકર વાગી,ઠેસ લાગી તો પણ રસ્તા પરનાં પથ્થરો આપણે ઉપાડતાં નથી!

મૌન રહીને,સહીને આપણે જીવી રહ્યા છીએ શું કામ?

  દેશનો વહીવટ કરવો એ સોસીયલ મીડિયામાં પોસ્ટ લખી નાખવા જેટલુ સરળ નથી. સલાહ,અભિપ્રાયો સૌ આપી શકે છે. સહકાર આપે એ સાચો નાગરિક અને એ નાગરીકને સાચો રસ્તો બતાવી શકે એ સાચો લેખક! તંત્રને વખોડતા રહેવું બહુ સરળ છે, પણ એમાં સુધારો લાવવા જે કંઈપણ કરવું પડે એના માટે આપણે તૈયાર છીએ ખરા?

  માત્ર ટ્રોલ થઈએ એવું લખવુ એ ફેશન છે, અને ફેશન તો બહુ ઝડપથી બદલાઈ જતી હોય છે. લેખન તો લોકોને કાયમ પ્રેરણા અને વાસ્તવિકતાની ધરતી પર લઇ જાય તેવું હોવું જોઈએ. દઝાડે એવું લખવા કરતા ઠંડક આપે એવું લખાણ લોકોને જીવવામાં મદદ કરી શકે છે. લેખક કોઈની તરફેણમાં કે વિરુદ્ધમાં ના હોવો જોઈએ, એ તટસ્થ હોવો જોઈએ! 

 


Tuesday, 15 June 2021

વર્કિંગ વૂમન અને આપણે,

 

 

 Modern women are working more and taking up more household  responsibilities, says study | The Times of India

વર્કિંગ વૂમન અને આપણે,

      આ આજકાલ મોટાભાગનાં ઘરોની સવારનો સમય છે, અગર તો કહો કે રૂટીન છે. ઘરની ગૃહિણી દોડાદોડ કરી રહી છે. તેણી પોતાનાં બાળકોને તૈયાર કરી રહી છે. સવારના નાસ્તા માટે દોડી રહી છે. પતિદેવનું ટીફીન કરવા ભાગી રહી છે. વડીલોને ચા-કોફી કે દૂધ આપવા દોડી રહી છે. બપોરના ભોજનની ચિંતા છે. કપડાં કે વાસણ કરવાનાં બાકી છે. અને કામવાળીનો ફોન આવે છે, મેડમ આજે હું નહી આવી શકું. ફોન મુકીને તે બમણી ગતિએ બધું પતાવવા દોડે છે. મનમાં ગોઠવ્યું કે કપડાં આવીને ધોઈશ, વાસણ કરી લઉં. બધાના સવારના નાસ્તાની ગોઠવણી કરી તે વાસણ કરવામાં લાગી ગઈ. એટલામાં નાસ્તાના ટેબલ પરથી અવાજ આવ્યો. મોમ મારે આજે આ નાસ્તો નથી કરવો. તે દોડી એ તરફ! શું છે? આ નાસ્તામાં વાંધો? નાં મોમ મારે ભાખરી નહી, બીજું કઈ જોઈએ છે. તો અંદર જઈને લઇ લે. મારે હજી ઘણાં કામ પતાવવાના બાકી છે. નાં મોમ તું આપ ને. આ તું આપ, તું આપ વાળો મામલો થોડો લાંબો ચાલે ને એટલામાં વડીલોમાંથી કોઈ બોલી ઉઠે કે પતિદેવ બોલી ઉઠ્યા, અરે આપી દે ને તેને જે જોઈએ તે! તે ગૃહિણી થી બોલી જવાય, મારે પણ ઓફિસે જવાનું છે, કેટલાયે કામ પડ્યાં છે, તમે લોકો કેમ હમેંશા બાળકોનો જ પક્ષ લ્યો છો? એને પણ સમજાવો કે તમારી મમ્મી બે બે મોરચે લડી રહી છે. થોડી મદદ તમે પણ કરો એને, તો એને પણ સારું રહે. અમે ક્યા કહીએ છીએ કે તું બે બે મોરચે લડ? વડીલોમાંથી કોઈનો આવો જવાબ આવે અને એ ગૃહિણી કે જેને આજકાલ લોકો ‘વર્કિંગ-વૂમન’ તરીકે વધારે ઓળખે છે, એને એક જ સવાલ થાય કે આવા સમયે પતિદેવ કેમ મારા પક્ષમાં કશું નાં બોલ્યાં? ને એ સહમીને, સામે પડેલો કામનો ઢગલો જોઇને, વળી કામે લાગી જાય.

    બધા પોત-પોતાના રસ્તે જતાં રહે, પછી એ વધેલું કામ પૂરું કરીને પોતાની ઓફિસે કે કામ કરવાના સ્થળે જાય પણ પેલા શબ્દો હજે કાનમાં ગુંજતા રહે છે. ઓફિસમાં દરેક ‘વર્કિંગ-વૂમન’ પોતાની આ જ કથા કરે છે. યાર આટલું આટલું કરીએ, ઘર માટે, પણ કોઈ આપણને સપોર્ટ કરતુ નથી. ઓફિસે પણ એટલું કામ છે. વચ્ચે વચ્ચે ફોન કરીને ઘરની સંભાળ તેઓ લેતી રહે છે. સાંજે છુટવાનો સમય થાય છે, ઘરેથી ફોન આવે છે, આજે ત્રણ સંબંધી જમવા આવવાનાં છે, જરૂરી વસ્તુઓ લઈને આવજે. છૂટવાનો આનંદ જાણે કે પળવારમાં વિસરાઈ ગયો. બધી વસ્તુઓ લઇ, ઓફિસેથી ઘરે પહોંચવા સુધીમાં આજ સાંજ કેવી જશે? એની તસ્વીર તેની નજર સામેથી પસાર થઇ ગઈ. ઘરે પહોંચીને જુએ છે, તો સવારે ઘર જેવું છોડીને ગઈ હતી, એ જ હાલતમાં હતું. બેટા, આવી ગઈ, હવે બધા માટે ચા-નાસ્તાની વ્યવસ્થા કરી દે જે, હું કરી દેત પણ, મામાજીને નાં ગમત કે વહુ છે, છતાં તારે કામ કરવું પડે છે! તારી મામીજીનો સ્વભાવ તો તને ખબર જ છે ને? આખા કુટુંબમાં આપણને વગોવી નાખે! ત્યાં તો પાછળ પાછળ મામીજી આવે છે, લે બેટા આવી ગઈ, થાકી ગઈ હોઈશ, કાં? મને પણ તારી જેમ ઓફિસે જતી વહુ જ જોઈએ છે. આજકાલ તો ટ્રેન્ડ છે બેટા, બધાને ‘વર્કિંગ-વૂમન’ જ ગમે છે, એ જ તો સ્માર્ટ લાગે! કેમ સાચું ને? બેટા. મેં તો કહ્યું તારી સાસુને ચાલ ચા-નાસ્તો બનાવી લઈએ, એ બિચારી ઓફિસેથી થાકી-પાકી આવે, આપણે તેને થોડી મદદ તો કરવી જોઈએ ને? પણ એને નાં પાડી, બાકી તો અમે.... ચાલો ભાભી બહાર બેસીએ, એ તો હવે એ બધું સંભાળી લેશે. બંને બહાર જાય છે, અને વર્કિંગ,સ્માર્ટ વૂમન વિચારતી રહે છે, આ વર્કિંગ વૂમન શબ્દ તો બહુ છેતરામણો લાગે છે, વર્કિંગ વૂમન આર્થિક કે સામાજિક રોતે વધુ સ્વ-તંત્ર થઇ છે કે વધુ ગુલામ? ગૃહિણી તો એક જ મોરચે લડે છે, પણ વર્કિંગ-વૂમન?

    સ્ત્રી-શશ્ક્તીકરણે, જે કેટલાક નવા શબ્દો આપ્યા છે, એમાંનો એક આ શબ્દ છે. આપણી પાસે એક નક્કી કરેલી કુટુંબ-વ્યવસ્થા હતી. સ્ત્રી ઘર સંભાળે અને પુરુષો ઘરની આર્થિક વ્યવસ્થા સંભાળે. આપણે સૌ આ વર્ગીકરણને બહુ ઝડ રીતે વળગી રહ્યા! સ્ત્રીઓ એ આ બધું સ્વીકારી પણ લીધું હતું, પણ એના સ્વીકારને તેની નબળાઈ માની લેવામાં આવી અને સ્ત્રીઓનું સ્થાન ઘરની ચાર દીવાલો પુરતું સીમિત થઇ ગયું. તેઓના શિક્ષણ પર અને બાકીના તમામ હકો પર જાણે તરાપ મારી દેવામાં આવી. આપણો માતૃ-પ્રધાન અને સ્ત્રીઓને સ્વ-તંત્રતા આપવામાં માનતો સમાજ પિતૃ-પ્રધાન અને પુરુષપ્રધાન થઇ ગયો. જે કુટુંબ-વ્યવસ્થામાં સ્ત્રીઓનો ૫૦% શેર હોવો જોઈએ, તે ૦.૫ % જેટલો પણ નાં રહ્યો! સમાજ સ્પષ્ટ રીતે દીકરાઓ અને દીકરીઓમાં વહેંચાઇ ગયો. આપણે ત્યારબાદ કયારેય સ્ત્રીઓ માટે સલામત સમાજની રચના કરી શક્યા નથી. ને પરિણામે કેટલાયે લોકોના પ્રયાસો છતાં સ્ત્રીઓની પરિસ્થિતિમાં કોઈ વધુ સુધારો જોવા મળતો નથી. આઝાદી બાદ અને ખાસ તો છેલ્લા પંદર,વીસ વર્ષોથી સ્ત્રીઓમાં શિક્ષણ વધ્યું છે, અને તેઓ પણ ઘરની ચાર દીવાલોમાંથી બહાર આવી છે. તેઓને પણ પોતાના અસ્તિત્વ વિષે સભાન થવાના મોકાઓ મળવા લાગ્યા છે. સ્ત્રીઓના અધિકારો વિષે ઘણી જાગૃતિ આવી છે. જો કે ભ્રુણ-હત્યાના આંકડાઓ ઘટ્યા નથી, એ એક વાત અલગ અને આશ્ચર્ય-જનક છે. સ્ત્રીઓ આર્થિક રીતે પગભર હોવી જોઈએ એ ખ્યાલમાંથી ‘વર્કિંગ-વૂમન’ નો કોન્સેપ્ટ આવ્યો છે. સ્ત્રીઓ લગભગ દરેક ક્ષેત્રે કામ કરી રહી છે, ઘણા ઊંચા હોદ્દાઓ પણ એ શોભાવી રહી છે. ટૂંકમાં પુરુષોની આર્થિક મોનોપોલી તેણે તોડી નાખી છે, પણ પ્રશ્ન એ છે કે સામાજિક માળખાનું શું?

  સમાજમાં પરિવર્તન આવે, એમ આપણે પણ બદલાવવું પડતું હોય છે. અન્ય દેશોમાં સ્ત્રીઓ અને પુરુષોની કામગીરી બાબતે આવું વર્ગીકરણ જોવા મળતું નથી. આપણો દેશ કદાચ હજી ‘વર્કિંગ-વૂમન’ ને સ્વીકારી શક્યો નથી. જો તેને ઘરની બહાર કામ કરવું છે, તો કરે, પણ ઘર પણ સંભાળવું જ પડશે! અગાઉની તમામ જવાબદારીઓ પણ સંભાળવી પડશે! બીજાની ક્યા વાત કરવી, ખુદ સ્ત્રી પણ સ્ત્રીના આ સ્વરૂપને સ્વીકારી શકી નથી. સાસુઓ હજી માં બની શકી નથી! ઓફિસેથી કે કોઈપણ સ્થળેથી કામ કરીને આવેલી સ્ત્રી માટે ચા કે કોફીનો એક તૈયાર કપ પણ મળતો નથી. દીકરાઓ થાકી જાય છે, પણ વહુઓ કદી થાકતી નથી! તેણે તો આર્થિક સાથે સામાજિક જવાબદારીઓ નીભાવવાની જ! ઉપર તમને જે દ્રશ્ય મેં દેખાડ્યું એ બદલાવવું જરૂરી છે. હજી એ દ્રશ્યમાં જવાબદારીઓનાં અનેક રંગો ઉમેરવાનાં બાકી છે. વિચારો તો ખરા, આપણે ક્યા આધાર પર સ્ત્રી-શશક્તીકરણની વાતો કરી રહ્યા છીએ. જે ઘરમાં પુરુષ આર્થિક રીતે સદ્ધર નાં હોય અને સ્ત્રીઓને કમાવા બહાર નીકળવું પડતું હોય, એ ઘરમાં પણ આજ પરિસ્થિતિ છે! અમુક જ્ઞાતિઓમાં તો સ્ત્રીઓ આખો દિવસ કામ કરીને પૈસા કમાય અને પુરુષો એ પૈસાથી દારુ પીને સ્ત્રીઓને જ  મારે! છતાં સ્ત્રીઓને પતિનું ઘર છોડવાની મનાઈ હોય છે. આપણે ચંદ્ર, મંગળ પર પહોંચીને જોઈશું તો ત્યાંથી પણ આવા દ્રશ્યો દેખાશે જરૂર!

   સ્ત્રીઓ બદલાઈ રહી છે, આપણું આર્થિક માળખું બદલાઈ રહ્યું છે તો કુટુંબોએ અને સમાજે પણ બદલાવું પડશે. કામ કરતી સ્ત્રીઓ પ્રત્યે આપણે પણ હકારાત્મક થવું પડશે. દીકરાઓને પણ દીકરીઓની જેમ ઘરનાં કામ શીખવવા પડશે. ખાસ કરીને સ્ત્રીઓ એ સ્ત્રીઓના આ બદલાયેલા સ્વરૂપને સ્વીકારવા તરફ વળવું પડશે. અમને નાં મળ્યું એ તમને પણ નાં મળે એ ‘પૂર્વગ્રહ’ માંથી બહાર આવવું પડશે. ખાસ કરીને જે સ્ત્રીઓ પોતાના શોખ માટે ‘વર્કિંગ-વૂમન’ બની છે, તેઓ તરફનું આપણું વલણ બદલાવવું પડશે. થોડીક જવાબદારીઓ તેઓની ઘરનાં સભ્યોએ વહેંચી લેવી પડશે. વર્કિંગ-વૂમનને હેલ્પીંગ-હેન્ડ આપવો પડશે. તેઓની શારીરિક અને માનસિક તંદુરસ્તીને મહત્વ આપવું જોઇશે. જે સ્ત્રીઓ ઘર અને ઓફીસ વચ્ચે સમતુલા સાધવાનો પ્રયાસ કરી રહી છે, તેઓને એ સંતુલન સ્થાપવામાં મદદ કરવી પડશે. ઘરને આર્થિક સદ્ધરતા આપવા મથતી એ સ્ત્રીને સદ્ધર કરવી જોઇશે. પુરુષોએ પણ તેને ઘરકામમાં મદદનો હાથ લંબાવવો પડશે. ટૂંકમાં તેઓ પ્રત્યેનો આપણો દ્રષ્ટિકોણ બદલવાનો રહેશે.

 સ્ત્રીઓ પ્રત્યેની આપણી માનસિકતા બદલવાનો આ શ્રેષ્ઠ સમય છે. તેની ટીકા કરવાનો સમય વીતી ગયો, હવે તેઓને ટેકો આપીએ. તો સમાજનો આધાર-સ્તંભ વધુ મજબુત બનાવી શકીશું. સ્ત્રી-સ્ત્રી કે સ્ત્રી-પુરુષ એકબીજાના પ્રતિ-સ્પર્ધી નથી, બસ એટલું યાદ રાખીએ. 

38+ Best Working Women Quotes & Sayings - Images

 

ફરિયાદો નહી, પ્રયાસો કરનાર ઈશ્વરની ગૂડ-બૂકમા હોય છે!!!

    ફરિયાદો નહી , પ્રયાસો કરનાર ઈશ્વરની ગૂડ-બૂકમા હોય છે!!!   જિંદગી થોડી થોડી સૌને સતાવતી રહે છે. ને વળી સહેલાવતી પણ રહે છે. પણ આપણો પ્ર...